
18/02/2025 r.
Justyna Koszarska-Szulc: Asymilacja jako nieudany projekt i przyczyna twórczego fermentu. Artur Sandauer podszyty Zygmuntem Baumanem
„Asymilacja się nie udała, za to udała się poezja” – tak Artur Sandauer napisał o Julianie Tuwimie w podsumowaniu książki „O sytuacji pisarza polskiego pochodzenia żydowskiego”, którą sam zdefiniował jako analizę niemożliwości asymilacji.
Ta niemożliwość zdeterminowała zarówno samookreślenie Sandauera, jak i jego postawę twórczą jako pisarza, krytyka, literaturoznawcy, publicysty, osoby publicznej. Naznaczony niemożliwością asymilacji, w pełni akulturowany, a mimo to nie dopuszczony do wspólnoty dominującej – wiecznie utrzymującej obcego w progu na wpół-otwartych drzwi, Sandauer dał wyraz temu wyobcowaniu w swojej różnogatunkowej twórczości – zawsze nasyconej autobiografizmem.