Jom Kipur - najpoważniejsze święto judaizmu

W tym roku, 2024. Jom Kipur zaczyna się 11. października o zachodzie słońca, a kończy o zmroku dzień później.

Dzień, w którym Bóg kończy osądzanie ludzi, wydaje wyroki oraz wybacza pokutującym ich winy.

Źródło: Kaja Wieczorek (ŻIH, Jom Kipur 2019)

Dziesięć dni, które oddzielają Rosz ha-Szana (czyli Dzień Sądu) od Jom Kipur (jego nazwę można przetłumaczyć jako Dzień Pojednania Przebaczenia, lub Odkupienia) to czas, w którym Bóg podejmuje decyzję dotyczącą dalszych ludzkich losów. Nic dziwnego, że mówi się o tym okresie ważenia się przyszłości - Straszne Dni, czyli po hebrajsku Jamim Noraim. W synagogach odmawia się wówczas modlitwy pokutne, dodając do nich prośby o wybaczenie grzechów.

Prawdziwa, głęboka skrucha religijna (po hebrajsku tszuwa) polega nie tylko na wyznaniu win i grzechów, które się popełniło, lecz przede wszystkim na głębokiej refleksji nad życiem i uświadomieniu sobie własnego upadku moralnego i duchowego, skoro uczyniło się tyle zła. Jedyną drogą prowadzącą do odnowy moralnej grzesznika jest uzyskanie wybaczenia, przy czym zło wymierzone w człowieka może wybaczyć tylko człowiek, natomiast grzechy popełnione wobec Boga odpuścić może tylko On.

Po całym miesiącu elul i dziesięciu Jamim Noraim, czyli w sumie po czterdziestu dniach rachunku sumienia, skruchy i pokuty, dziesiątego dnia miesiąca tiszri nadchodzi najpoważniejsze święto judaizmu, Jom Kipur, w którym Bóg kończy osądzanie ludzi, wydaje wyroki oraz wybacza pokutującym ich winy.

Jest to święto opisane w Biblii jako Dzień Pojednania między Bogiem a ludźmi. I jako taki jest największym, najbardziej uroczystym świętem w roku. Jak mówi Biblia hebrajska (Stary Testament): „Dziesiątego dnia tego samego siódmego miesiąca będzie dzień pojednania. Będzie to dla was święte zgromadzenie. Ukorzycie się i złożycie Panu ofiary ogniowe. Żadnej pracy w tym dniu wykonywać nie będziecie, gdyż jest to dzień pojednania, aby pojednać się z Panem, Bogiem waszym” (Księga Kapłańska 23:27–30).

Tego dnia obowiązuje, podobnie jak w szabat, całkowity zakaz wykonywania jakiejkolwiek pracy. Natomiast nakaz okazania pokory rozumiany jest jako konieczność umartwiania, odmawiania sobie wszelkich przyjemności. Tego dnia nie wolno nosić wygodnego, skórzanego obuwia, myć się, golić, ani używać kosmetyków. Zabronione jest także strojenie się, noszenie biżuterii, robienie makijażu i układanie fryzur. Obowiązuje również ścisły, dwudziestopięciogodzinny post, w trakcie którego nie wolno wziąć do ust więcej pożywienia niż kęs wielkości daktyla i nie wolno wypić więcej płynów niż pojedynczy haust wody. Dlatego w wieczór przed rozpoczęciem święta należy najeść się do syta, aby późniejszy post nie osłabił zbytnio organizmu.

Jom Kipur to także dzień pamięci o zmarłych. W dzisiejszej Polsce wskutek przemieszania się kultury chrześcijańskiej i żydowskiej, wiele osób pochodzenia żydowskiego odwiedza groby zmarłych w katolicki Dzień Wszystkich Świętych. Z drugiej strony, pierwszego listopada żydowskie cmentarze odwiedzane są nie tylko przez Żydów, ale także przez Polaków, dla których (na przykład w Warszawie i Krakowie) organizowane jest zwiedzanie cmentarza z przewodnikiem oraz wykłady mówiące o historii społeczności żydowskiej. Jednak w tradycyjnym żydowskim domu, zgodnie z odwiecznym obyczajem, za dusze zmarłych krewnych zapala się nerot zacher (hebr. świece pamięci) w Jom Kipur oraz w rocznicę śmierci.

Otwierające obchody święta wieczorne nabożeństwo w synagodze rozpoczyna się od przeniesienia zwojów Tory z szafy ołtarzowej, czyli aron ha-kodesz, na bimę. Mężczyźni, ubrani tego dnia w białe chałaty, po żydowsku zwane kitlem (jid. kitel), które swoim kolorem symbolizują całun śmiertelny, w tałesy oraz białe, żałobne jarmułki, rozpoczynają uroczystą pieśń Kol Nidre. Jest to pochodząca z IX wieku modlitwa w języku aramejskim, której tytuł można przełożyć jako „Wszystkie ślubowania”. Odśpiewanie jej unieważnia wszelkie religijne przysięgi, które zostały złożone pod przymusem, pod groźbą śmierci lub w wyniku tortur. Pieśń tę w kulturze Żydów aszkenazyjskich zazwyczaj powtarza się trzykrotnie, na chwilę przed nastaniem zmierzchu, a więc tuż przed rozpoczęciem święta. Następnie, bijąc się w piersi, odmawia się Aszamnu (hebr. „zgrzeszyliśmy”). Jest to spowiedź publiczna, będąca wyliczeniem wszelkich grzechów, jakie człowiek może popełnić. Kolejne modlitwy sławią boże miłosierdzie i wyrażają nadzieję, że Bóg zlituje się nad słabymi grzesznikami. Do ceremonii tego nabożeństwa należy również wznoszenie modłów za dusze zmarłych czyli Izkor, co po hebrajsku znaczy „pamiętaj”.

O świcie rozpoczyna się nabożeństwo, które trwa aż do zmroku i składa się przede wszystkim z czytania traktatu Talmudu dotyczącego obrzędów odprawianych w Dniu Pojednania w czasach Świątyni Jerozolimskiej. Gdy rabin czyta fragment opisujący chwilę, w której arcykapłan wymawiał imię Boga, wszyscy obecni w synagodze mężczyźni przyklękają i kładą jedną dłoń na ziemi. Jest to jedyna w żydowskim roku liturgicznym chwila, gdy pada się na kolana, gdyż wszystkie inne modlitwy odmawiane są na siedząco lub na stojąco. Nabożeństwo kończy modlitwa Neila (hebr. „zamknięcie wrót”). Jest to ostatni moment na wyrażenie skruchy. Po słowach „Ojcze nasz, Królu nasz, zapisz nas do Księgi Życia przebacz i odpuść nam” rozlega się dźwięk szofaru i błagalne prośby do Boga o łaskę przed ostatecznym wydaniem wyroków, czyli zamknięciem Księgi Życia i Księgi Śmierci. Jom Kipur kończy się razem z pojawieniem się na niebie pierwszej gwiazdy. Wtedy można wrócić do domu i zjeść pierwszy po całodobowym poście posiłek, na który składają się ciasta (najczęściej piernik na miodzie), owoce oraz ryby na słodko z bakaliami.

Wśród Żydów aszkenazyjskich żywy pozostał zwyczaj zwany po hebrajsku kaparot, a w języku jidysz kapojres, będący nawiązaniem do obrzędu świątynnego, w trakcie którego arcykapłan przelewał grzechy całego narodu na kozła ofiarnego, przeznaczonego dla demona Azazela. Po zakończeniu rytuału odprowadzano zwierzę poza mury miasta i przepędzano je na pustynię. Było to symbolicznym aktem wypędzenia wszystkich ludzkich grzechów z miasta i oczyszczenia dusz. Zgodnie z tradycją, kaparot odbywa się w ten sposób, że mężczyzna trzymając nad swoją głową białego koguta (a kobieta białą kurę), wygłaszają formułę: „Oto mój zastępca, to moja pokuta. Ten ptak pójdzie na śmierć, ja dostąpię życia w pokoju”. Następnie ptaka się zabija i albo oddaje biedakom, albo zostawia na posiłek po Jom Kipur, a jego równowartość rozdaje się na rzecz najuboższych. Obecnie obyczaj ten został ograniczony do jałmużny i datków pieniężnych na cele dobroczynne.

Trzeba dodać, że Dzień Sądu ma tak wielki ładunek emocjonalny, że do synagogi udają się nawet ci, którzy na co dzień nie przestrzegają zasad judaizmu. Udział w całodziennym, pełnym skupienia nabożeństwie robi na wiernych tak wielkie wrażenie, że wkraczają w nowy rok ze świadomością oczyszczenia duszy i ze szczerą chęcią poprawy i zmiany swojego życia.

Tekst jest fragmentem książki „Cykl życia. Święta i obrzędy Żydów polskich”, opr. Paweł Fijałkowski, Wyd. ŻIH.

Jom Kipur

Źródło: Chabad Lubawicz, Kraków

Powrót do podstaw

Załóżmy, że firmie nie udało się zrealizować zeszłorocznych wytycznych i odeszła od początkowego planu. Czas powrócić do pierwotnych strategii.

Szczegółowe dokumenty i raporty nie wystarczą. To, czego nam potrzeba to klej. Potrzebne nam spoiwo tak mocne, aby wszystkie niedociągnięcia zostały zapomniane i aby nikt nie pragnął niczego innego niż dobro bliźnich. Dlatego właśnie Jom Kipur nazywamy Dniem Pojednania – dniem, kiedy jednoczymy się z naszym Źródłem na Wysokościach.

Post

Niektórzy myślą, że Jom Kipur to smutny dzień, ale jak może najświętszy dzień roku być smutny?

Rzecz w tym, że zajmowanie się naszymi fizycznymi potrzebami tego dnia przerywałoby skupienie, rozłączyło to intensywne połączenie i spychało nas z powrotem do przyziemnego świata. Dlatego też ubieramy się w tym dniu na biało. Chcemy pamiętać, że dziś jesteśmy wyżej niż aniołowie, którzy nie potrzebują ani jedzenia ani picia.

Przygotowania w przeddzień Jom Kipur

Należy zjeść dwa obfite posiłki w dniu poprzedzającym Jom Kipur – to micwa. Tak naprawdę, najeść się do syta przed Jom Kipur jest równie ważne co post w czasie Jom Kipur.

Pij dużo płynów i wystrzegaj się ciężkich oraz ostrych pokarmów. Staraj się nie jeść orzechów i innych rzeczy, które wchodzą między zęby.

Jeżeli masz dzieci, połóż ręce na głowie każdego z nich po kolei i pobłogosław je.

Jom Kipur

Kiedy słońce chyli się ku horyzontowi w wieczór Jom Kipur uroczyste modlitwa Kol nidre przenika naszą duszę. Najistotniejsza z modlitw – Widui, powtarzana 10 razy przez kolejne 25 godzin – to skruszone wyznanie wszystkich naszych grzechów. To moment kiedy przyjmujemy na siebie odpowiedzialność za każdą krzywdę jaką mogliśmy wyrządzić innym. Niełatwo jest spamiętać wszystkie błędy jakie popełniliśmy i dlatego modlitewnik na Jom kpur zawiera listę grzechów uporządkowaną alfabetycznie.

W Jom Kipur rano, po czytaniu Tory, odmawia się Jizkor – modlitwę za tych naszych bliskich, którzy odeszli. Zobowiązujemy się do darowizn w imieniu rodziców i innych najbliższych, którzy są teraz w „świecie prawdy”. Niemniej, nie wolno dawać datków w samo święto Jom Kipur, gdyż tego dnia nie dotykamy pieniędzy ani nie wypisujemy czeków.

Jom Kipur to najświętszy dzień roku żydowskiego. W tym dniu nie wykonujemy żadnej aktywności zakazanej na Szabat, a dodatkowo:

• nie jemy i nie pijemy;
• nie myjemy się, nawet w zimnej wodzie;
• nie smarujemy ciała olejkami i maściami;
• nie nosimy skórzanego obuwia
• wstrzymujemy się od stosunków małżeńskich

Z każdą kolejną modlitwą dusza jest coraz bardziej wyzwalana i wspina się wyżej. Szczytem tej wspinaczki jest modlitwa Neila, ostatnia modlitwa dnia, w czasie której Bramy Niebios zaczynają się zamykać. Na zakończenie Neila całe zgromadzenie z przejęciem odmawia Szma Israel po czym dmie się w szofar, aby dopełnić świętości dnia i aby obwieścić bliskie nadejście święta Sukot.

Tefila zaka

"Modlitwę tę ułożył Rabin Awraham Dancig, autor Chajei Adam. Zalecał on odmawiać ją przed zapadnięciem zmroku w Jom Kipur, ale godny pochwały jest ten, kto odmawia ją także rano. Modlitwa ta wyraża nasz żal za to, że wszystkich sposobności, które dał nam Bóg, używaliśmy, aby lekceważyć Jego wolę, a nie po to, by Mu służyć. Tefila zaka odmawia się przed Kol nidrei. Modlitwa ta została ułożona dla mężczyzn. Jeśli chce ją odmówić kobieta, powinna pominąć słowa ujęte w nawiasy. "

Reflections for Yom Kippur 5785

Rabbi Skorka Oct 11

Source:Rabbi Skorka blog

According to the Talmudic sages, Chapter 19 of the biblical book of Leviticus is one in which most of the core teachings of the Torah are found. Verse 2 emphasizes that the concepts expressed in this chapter were explained by Moses in the presence of the entire congregation of Israel, as when the Ten Commandments were delivered, which, according to Rabbi Levi (Vayikra Rabba, Kedoshim 24:5), are present in this chapter. The famous precept "you shall love your neighbor as yourself," considered by Hillel (b. Shabbat 31a), Rabbi Akiva (Sifra Kedoshim, 2:4), and by Jesus (Matthew 22:36-40), as a synthesis of all the teachings of the Torah, is found in verse 18. This is the chapter where the expression "I am the Lord" is repeated the most times (16) in the entire Bible. It is as if the "I" of God can only be projected on earth through human behavior that reflects the concepts of love, justice, piety, and mercy that characterize the holiness of God.

"Be Holy because I, the Lord your God, am holy" is the first precept presented in the chapter. The sages of the Midrash (Sifra Kedoshim 1) understand that although the holiness of God is intrinsic to the divine nature, when the Children of Israel act according to the holy values prescribed in this chapter, it is as if they sanctified God in earthly reality.

As most of the principles in this chapter pertain to the interactions between people, it is evident that when someone wrongs their neighbor, they diminish the sacredness of the divine presence within humanity.

Prior to the Day of Atonement, each Jew must repair all the conflicts and confrontations he or she has had with their neighbors, and on that day must seek an encounter with God. It is the moment in which a spiritual reckoning is carried out. During this process, the individual uncovers and recognizes any sufferings they may have caused, any destructive impulses that might have triggered sinful deeds, and any false deities they may have chased after. Through such actions, God's forgiveness is bestowed and a new time begins in which we are given a new opportunity to consecrate God on Earth.

The essence of Yom Kippur challenges all individuals, regardless of their beliefs. If all people embraced the idea that human existence has a profound significance in the universe and requires us to act with justice, mercy, kindness, and love, then there would be moments when each person would reflect on their behavior in light of this understanding. These reflections would lead to believers reconciling with God and non-believers to reconciling with themselves. This represents an expansion of the biblical message of Yom Kippur for people of all beliefs who share a deep respect for life.

The Yom Kippur liturgy involves reading the entire text of the prophet Jonah, which tells the story of the repentance for their wrongdoings of the people of Nineveh (the capital of Israel’s foe, the Assyrian Empire). God had sent the prophet to warn them about their wickedness to prevent their city's destruction. The Ninevites responded by sincerely changing their ways. In the Mishnah (Taanit 2:1), it is mentioned that on days of fasting and prayer, rabbis used to hold up the people of Nineveh in their sermons as a model to be followed. In addition, the Prophets' books, particularly Amos 1-2, the call to turn back to God by correcting wrongful actions applies to Israel, as well as to all peoples and nations.

Those who live in a state of constant chaos, destroying everything around them, ends up destroying themselves and their loved ones. By resolving conflicts with one's neighbors and overcoming negative attitudes, a state of inner peace can be reached, allowing human beings to achieve the greatness that God desires.

Genesis 32: 25-30 narrates Jacob’s encounter with his brother Esau, an encounter that Jacob feared. The night before, Jacob wrestled for hours with an angel. According to a Midrash commenting on this episode, Bereshit Rabbah 77:3, this angel was none other than the protector of Esau. They struggled all night, and at dawn, Jacob overcame the angel. I see this as a metaphor for Jacob's internal struggle to overcome the conflict with his brother. The angel blessed Jacob, changed his name to Israel, and then Jacob encountered Esau in such a way that they ended up hugging and leaving behind the hatred that had separated them in the past.

This struggle reflects the process that every Jew and the entire Jewish people must face on Yom Kippur. It is the search to overcome hatred and to recognize each other and all peoples as brothers and sisters.

Article published in the Weekly English edition of L' Osservatore Romano, October 4, 2024, and in the Italian version of October 11, 2024