„Wasted lessons of the Holocaust”

Source: POLIN

Muzeum POLIN zaprasza

B'nei B'rith Polska

/Wikipedia/

B’nai B’rith

Wherever there is a need, there is B’nai B’rith.

Our Mission and Work

B’nai B’rith International is a staunch defender of the State of Israel, advocates for global Jewry and champions the cause of human rights. B’nai B’rith is recognized as a vital voice in combatting anti-Semitism, promoting Jewish unity and continuity, a leader in disaster relief and assisting communities in crisis, a provider of safe and affordable housing for low-income older adults and a tireless advocate on behalf of seniors.

Since our founding in 1843, B’nai B’rith has focused on making the world a safer and more tolerant place.

With a presence in countries around the world, B’nai B’rith is the Global Voice of the Jewish Community.

Z ostatnich oświadczeń B’nai B’rith

Oświadczenie żydowskiego stowarzyszenia B'nai B'rith Polin 26.07.2016

W imieniu Żydowskiego Stowarzyszenia B'nai B'rith Polin: Jan Woleński, Sergiusz Kowalski

/za Wyborcza.pl/

21 lipca 2016 r. o godzinie 19.10 publiczna TVP Info wyemitowała wywiad z dr Ewą Kurek. Wypowiedzi dr Kurek dotyczyły głównie wydarzeń w Jedwabnem w dniu 10 lipca 1941 r.

Dr Kurek twierdziła, że bez ekshumacji zwłok trudno ustalić, ile osób zginęło w Jedwabnem, a nawet czy ktokolwiek zginął. Jak dobrze wiadomo, ekshumacja zwłok na terenie Jedwabnego (dokładniej stodoły należącej do p. Śleszyńskiego) została wstrzymana w 2001 r. przez ówczesnego ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego. Powodem były protesty środowisk żydowskich powołujących się na zasady judaizmu dotyczące pochówku zmarłych.

Dr Kurek zarzuciła kłamstwo Michaelowi Schudrichowi, naczelnemu rabinowi Polski i członkowi B'nai B'rith Polin, w związku z jego stanowiskiem, że ekshumacja zwłok nie jest dopuszczana przez prawo halachiczne. Oto cytat z audycji wyemitowanej przez TVP Info: "Niech się rabin Schudrich modli, aby mu Pan Bóg żydowski wybaczył kłamstwa, jakie firmuje, lub niewiedzę".

Dr Kurek powołała się na ekspertyzę, która ukazała się w biuletynie "Kolbojnik" w 2014 r. Dr Kurek myli się. Faktycznie, w tym piśmie (zima 2014, 4 [77]) ukazał się artykuł Piotra Kadlcika o ekshumacji. Nie była to jednak żadna ekspertyza, tylko omówienie rzeczywiście różnych opinii rabinów w sprawie ekshumacji. Zróżnicowanie opinii nie uzasadnia zarzutu, że rabin Schudrich dopuścił się kłamstwa, ponieważ właśnie jako Żyd i rabin ma prawo do własnego stanowiska w każdej sprawie, m.in. w sprawie dopuszczalności ekshumacji. Nadto dr Kurek stwierdziła, że Żydzi sprzeciwiający się ekshumacji czynią to w celu ukrycia prawdy.

Nie zamierzamy interpretować zasad Halachy dotyczących pochówku ani rozstrzygać, czy bez ekshumacji da się ustalić przebieg wydarzeń w Jedwabnem w dniu 10 lipca 1941 r. Uważamy natomiast, że wypowiedzi dr Ewy Kurek na temat rabina Schudricha i Żydów (oskarżenie o chęć ukrycia prawdy) są obraźliwe.

Oczekujemy, że TVP Info zajmie w tej sprawie stanowisko.

Głos zabrało stowarzyszenie B'nai B'rith w sprawie procesu z powództwa cywilnego wytoczonego przez Redute Dobrego Imienia przeciwko profesorom Barbara Engelking i Jan Zbigniew Grabowski

29/01/2021

Przed sądem Rzeczypospolitej Polskiej stają z powództwa cywilnego profesorowie Barbara Engelking i Jan Grabowski, wybitni badacze Zagłady, współautorzy książki „Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski”. Skarży krewna obwinionego o szmalcownictwo polskiego sołtysa – wedle niej niesprawiedliwie.

Sprawa ma ogromne znaczenie dla Żydów, dlatego jako żydowska organizacja zabieramy głos. Ten konkret ma bowiem szerszy wymiar. Zgodnie z obowiązującą polityką historyczną i bohaterskim mitem Polacy ratowali Żydów. Wierzą w to nie tylko wyborcy PiS-u. Prawda o tym, że podczas nazistowskiej okupacji Polacy byli jak inne narody – jedni ratowali Żydów, a drudzy, o wiele liczniejsi, wydawali – nie dotarła jeszcze do polskich umysłów i polskich dusz.

Wyrok w tej konkretnej sprawie ma precedensowe znaczenie i tak będzie odebrany.

Nie chcemy wywierać presji na niezależny sąd ani niezawisłych sędziów. Wprost przeciwnie, chcemy, by wydali niezależny, niezawisły wyrok.

W imieniu zarządu polskiego oddziału B’nai B’rith

Andrzej Friedman i Sergiusz Kowalski

List otwarty B’nai B’rith do dyrektora Centrum Sztuki Współczesnej Pana Piotra Bernatowicza

25/08/2021

B'nei (Bnai; B'naj; Bnaj; Bnej) B'rith (Brit) - historia w Polsce

Źródło ŻIH

B'nei (Bnai; B'naj; Bnaj; Bnej) B'rith (Brit)

(hebr., Synowie Przymierza; pisownia nazwy ostatecznie została ustalona w 1929, uchwałą władz pol. Dystryktu B.B., na wniosek jego wiceprezydenta, M. Schorra) – sieć żydowskich organizacji o charakterze elitarnym, zrzeszających przedstawicieli społeczności żydowskiej, bez względu na różnice polityczne. Jej zadaniem była troska o „zachowanie i odnowienie duszy żydowskiej”.

Organizacja skupiała swą uwagę głównie na działalności filantropijnej. Początkowo w na jej kształt miała wpływ fascynacja masonerią, lecz już od końca XIX w. zaczęły się w niej nasilać wpływy prosyjonistyczne, a ostateczny zwrot ku syjonizmowi został potwierdzony uchwałami Wielkiej Loży Konstytucyjnej w Atlantic City w 1925.

Początek B.B. dało powołanie w 1844 w Nowym Jorku niewielkiego stowarzyszenia dobroczynnego. Właściwy rozwój tej organizacji datuje się od 1865, kiedy to amerykańskie żydowskie stowarzyszenia humanitarne zorganizowały wspólną akcję pomocy dla ofiar cholery w Palestynie. W 1895 zaczęła działać Wielka Loża Konstytucyjna w Cincinnati, będąca władzą zwierzchnią dla dystryktów organizacji. W 1897 powstała organizacja kobieca; w 1913 powołano Anti-Defamation League; od l. 20. XX w. prowadzono także oddziały młodz. i studenckie (Hillel Foundation).

W Europie B.B. działało od 1882. jako berlińska Loża Cesarstwa Niemieckiego. Loże europejskie – od 1926 – jednoczyła organizacja „Wspólnota Pracy”, z siedzibą w Berlinie, co prowadziło do antagonizmów z Wielką Lożą Konstytucyjną. W 1932 w Europie istniały 103 loże, skupiające 13 tys. członków. Wśród 19 dystryktów krajowych, polski miał numer 13. Po II wojnie światowej organizację europejską powołano na nowo w 1948, pod kierownictwem F.L. Baecka, z siedzibą w Paryżu. W 1970 w 12 krajach, poza Stanami Zjednoczonymi, gdzie B.B. jest znacznie bardziej popularna, działało 57 lóż.

W Jerozolimie w 1888 Zeew Herzberg powołał lożę pn. „Jerusalem”. Na ziemiach polskich pierwsze loże B.B. powstały w zaborze prus.: „Concordia” w Katowicach (1883), „Amicitia” w Poznaniu (1885), a następnie „Michała Sachsa” w Królewskiej Hucie (Chorzowie) (1903), „Rafała Koscha” w Lesznie (1905). W tym zaborze istniały jeszcze loże w Bydgoszczy, Toruniu, Krotoszynie i Ostrowiu, które uległy likwidacji na początku okresu międzywojennego (ze względu na emigrację do Niemiec większości członków). W zaborze austriackim loże B.B. zaczęły powstawać nieco później: „Esra” w Bielsku (1889), Izraelickie Stowarzyszenie Humanitarne „Solidarność” w Krakowie (1892), „Leopolis” we Lwowie (1899), a w okresie międzywojennym – „Humanitas” w Przemyślu (1924) i „Achdut” w Stanisławowie (1927).

Loża krakowska, wraz z lożą lwowską oraz lokalnymi filiami Alliance Israélite Universelle, zasłużyły się szczególnie, dzięki akcji pomocy żydowskim uciekinierom z Rosji i Rumunii (od 1899); w 1918, z jej inicjatywy, powstał Komitet Pomocy Żydów Polskich, który objął działalnością także Galicję Wschodnią. Komitet przekształcono następnie w Związek Towarzystw Opieki nad Sierotami Wojennymi, ściśle współpracujący z warsz. CENTOS-em. W zaborze rosyjskim rozwój B.B. nie był możliwy, aż do czasu odzyskania przez Polskę niepodległości; wówczas dopiero powstały loże „Braterstwo” w Warszawie (1922) i „Montefiore” w Łodzi (1926).

Polskie loże B.B. w 1924 utworzyły Wielką Lożę Polskiego (XIII) Dystryktu B'nei B'rith z siedzibą w Krakowie. Dokonało się to nie bez protestów niektórych lóż – katowicka i chorzowska zostały włączone do polskiego Dystryktu dopiero w 1927. We władzach centralnych B.B. w Polsce dominowały osoby w większym lub mniejszym stopniu zasymilowane, toteż odmawiano prawa przyjęcia do organizacji potencjalnym członkom, władającym wyłącznie językiem jidysz. Z tego względu nie powstały loże w Wilnie, Białymstoku, Równem i Częstochowie.

Pierwsze polskie tzw. Stowarzyszenia (Zrzeszenia) Sióstr ukonstytuowały się w 1927 w Przemyślu i Lwowie oraz w Warszawie (1927/1928). Pozostałe loże zaczęły dopuszczać kobiety do udziału w B.B. dopiero w l. 30. XX w. Z pomocy finansowej B.B. w Polsce korzystało wiele instytucji społ. oraz ofiary różnego rodzaju klęsk. Szczególną opieką organizacja ta otaczała Instytut Nauk Judaistycznych w Warszawie, powstały dzięki inicjatywie wpływowych jej członków. Wiele uwagi poświęcano także uchodźcom z Rosji (po 1917) oraz pomocy Żydom w Związku Radzieckim, a w latach 30. – uchodźcom z Niemiec.

W okr. od listopada 1928 do lipca 1929 w Krakowie ukazywał się mies. „B'nei B'rith”, będący organem Związku Stowarzyszeń Humanitarnych „B'nei B'rith” w Rzeczpospolitej Polskiej (wydawany przez Filipa Landaua; redagowany przez I.I. Schwarzbarta, później – Rudolfa Beresa), a następnie – „Wiadomości Stowarzyszeń Humanitarnych „B'nei B'rith” w Rzeczpospolitej Polskiej w Krakowie” (1938; pod red. Beresa).

Autor: Rafał Żebrowski, Andrzej Żbikowski

B'nai B'rith