Osiem błogosławieństw, czyli co to znaczy być uczniem Jezusa?

Źródło: Alataeia

Osiem błogosławieństw, czyli co to znaczy być uczniem Jezusa?

Szczęśliwi biedni, cierpiący udrękę, głodni i spragnieni; szczęśliwi znieważani, prześladowani i oczerniani z powodu Jezusa. Mają się cieszyć i radować. Zaskakują nas te słowa...

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:

• „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
• Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
• Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
• Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
• Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
• Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
• Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
• Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
• Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.
  (Mt 5, 1-12a)

Nowy Synaj

W dzisiejszą niedzielę słyszymy w liturgii osiem błogosławieństw. To początek „Kazania na górze” – fragmentu Mateuszowej Ewangelii, zawierającego słowa Jezusa, przedstawione tu w formie mowy inauguracyjnej, ukazującej nowego ducha Królestwa Bożego.

To, co mówi Jezus, jest z jednej strony wypełnieniem Prawa pierwszego Przymierza. Z drugiej zaś otwiera zupełnie nowe horyzonty interpretacji przykazań. Zasiadający na górze i wygłaszający swą mowę Jezus nie jest jednym z rabbich czy uczonych w Piśmie. Oni nauczali religijnego prawa na mocy nadanego im autorytetu. Jednak On jest jak prawodawca, potwierdzający i dający pogłębioną interpretację Dekalogu na mocy własnego autorytetu. Góra Błogosławieństw jest „nowym Synajem”, a zarazem miejscem modlitwy Jezusa, będącego „twarzą w twarz” z Ojcem.

Paradoks ośmiu błogosławieństw

Błogosławieństwa pokazują, co to znaczy być uczniem Jezusa. Warto zwrócić uwagę, że rodzą się one ze spojrzenia Jezusa na uczniów i do nich są skierowane: „przystąpili do Niego Jego uczniowie… nauczał ich tymi słowami…” W Łukaszowej wersji błogosławieństw mamy sformułowanie: „On zaś podniósł swoje oczy na uczniów”. Jezus tak właśnie postrzega swych uczniów: jako ubogich, głodnych, płaczących, odrzuconych i prześladowanych. Jednak w Jego oczach ich budząca trwogę sytuacja staje się obietnicą. Z niej wyłania się zupełnie nowy obraz człowieka i świata. Tu właśnie leży paradoks błogosławieństw. Obalają one kryteria, jakimi rządzi się świat.

Jezus pozwala nam spojrzeć na siebie oraz na nasze siostry i naszych braci oczami Ojca. Z zaskoczeniem odkrywamy wtedy, że ci, którzy w oczach świata są przegranymi i nie rokującymi nadziei, dla Niego są błogosławionymi i mogą się radować w swej niedoli. Tekst grecki Ewangelii jest tu zresztą mocniejszy niż tradycyjne polskie tłumaczenie. Tam, gdzie słyszymy: „błogosławieni”, grecki tekst Ewangelii ma makarioi, czyli dosłownie: „szczęśliwi”. A więc: szczęśliwi biedni, szczęśliwi cierpiący udrękę, szczęśliwi, którzy są głodni i spragnieni; szczęśliwi znieważani, prześladowani i oczerniani z powodu Jezusa. Mają się cieszyć i radować. Zaskakują nas te słowa Zbawiciela…

Obietnice spełniane już teraz

Czy więc błogosławieństwa wypełnią się dopiero w wieczności, „na tamtym świecie”, czy też możliwe jest spełnienie obietnic, które niosą, już tu i teraz? Odpowiedź Ewangelii jest prosta. „Z chwilą, gdy człowiek zdecyduje się patrzeć na wszystko z perspektywy Boga i tak też żyć, gdy przebywa swą drogę razem z Jezusem, wtedy żyje według nowych kryteriów i coś z eschatonu, z tego, co ma dopiero nadejść, jest już teraz obecne. Z Jezusem udręka przechodzi w radość.” (Benedykt XVI)

Czytaj także:

• Błogosławieni pokój czyniący. Miara synostwa Bożego
• Osiem biblijnych porad do życia szczęśliwego