U chrześcijan Pięćdziesiątnica 2021 po Szawuot u Żydów

U katolików i protestantów - 23 V 2021, w Kościołach obrządków wschodnich - 20 VI 2021, a u Żydów wcześniej - wieczór 16 V 2021.

U chrześcijan

Zesłanie Ducha Świętego

Od Świąt Paschalnych, od Wielkanocy do "Zielonych Świątek", do święta Zesłania Ducha Świętego, do Niedzieli Trójcy - Pięćdziesiatnicy uroczyście wspomina się Wydarzenie, które miało miejsce w Jerozolimie podczas żydowskiego święta Szawuot.

Wydarzenie zostało opisane przez Łukasza w drugim rozdziale Dziejów Apostolskich: „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy [apostołowie] razem na tym samym miejscu… I zostali napełnieni Duchem Świętym…” (Dz 2,1.4)

W Ewangelii Łukasz zapisał, że Wydarzenie zostało zapowiedziane przez Jezusa po Zmartwychwstaniu: „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka” (Łk 24,49).

W ten sposób rozpoczyna się nowy czas. Ludzkość została ożywiona darami z Nieba. Uczniowie Jezusa Chrystusa we wspólnocie z Trójjedynym Bogiem głoszą Dobrą Nowinę całemu światu.

Dotknąć tajemnicy Ducha Świętego… [komentarz do Ewangelii]

Ks. Grzegorz Michalczyk - 23.05.21

Duch Święty, Paraklet, może przybyć dlatego, że Jezus odchodzi do Ojca, wstępując – jak mówimy – do nieba, czyli wchodząc w wieczność Boga i przekraczając granice naszej czasoprzestrzeni.

Jest nieuchwytny. Gdy próbujemy Go opisać albo sobie Go wyobrazić, nie jesteśmy w stanie. Jak gdybyśmy próbowali zamknąć w swej dłoni wiejący wiatr, albo złapać płynącą wodę. Szukając znaków Jego obecności w Biblii, znajdujemy symbole. Duch Święty przedstawia się nam znakami wziętymi z natury. Ogień, woda, wiatr, gołębica, życiodajne tchnienie… Ale przecież nie jest ani ogniem, ani wodą, ani powiewem wiatru…

Duch Święty. Tchnienie Boga

Jego tajemnicy próbują dotknąć ludzkie słowa, pojęcia, którymi chcemy opisać Jego działania. W Biblii hebrajskiej nazwany jest: „Ruach ha-kodesz” – „tchnienie świętości”– rozumiany jako Boże natchnienie, boska inspiracja, dynamiczna obecność Najwyższego. W gramatyce hebrajskiej „ruach” jest rodzaju żeńskiego. „Ruach” – tchnienie Boga – to „ona”.

Niezwykłym imieniem Ducha Świętego, jakie spotykamy w Ewangelii, jest „Paraklet”. Tak o Duchu Świętym mówi Jezus. „Będę prosił Ojca i da wam innego Parakleta, aby pozostał z wami na zawsze” – oznajmia uczniom w czasie Ostatniej Wieczerzy.

„Parakletos”, to – tłumacząc z języka greckiego – ktoś, kto niezawodnie przybywa z pomocą, gdy jest wzywany. To nie tylko „Pocieszyciel” (jak niegdyś tłumaczono), ale: Przywołany, Wspomożyciel, Orędownik, Adwokat („advocatus” – ten, który jest wzywany).

Paraklet. Pocieszyciel

Jezus mówi o „innym” Paraklecie. Bo przecież pierwszym Parakletem jest On sam – Zbawiciel. Duch Święty, Paraklet, może przybyć dlatego, że Jezus odchodzi do Ojca, wstępując – jak mówimy – do nieba, czyli wchodząc w wieczność Boga i przekraczając granice naszej czasoprzestrzeni.

„Będzie lepiej dla was, abym odszedł. Jeśli nie odejdę, nie przyjdzie do was Paraklet; jeśli zaś odejdę, poślę Go wam” – słyszą apostołowie z ust Mistrza. Paraklet jest Duchem Prawdy, który będzie prowadził Kościół Pana do „pełnej prawdy”. „Pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem” – zapewnia Jezus.

Duch Święty jest więc zapowiedziany jako kontynuator misji Jezusa. „Dalej prowadzi Jego dzieło na świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia” – słyszymy w czasie mszy świętej. Warto zauważyć, że w każdym liturgicznym obrzędzie, w każdym sakramencie, w każdej praktycznie czynności Kościoła, zawarta jest modlitwa o działanie Ducha Świętego. Z całą świadomością, że bez Niego nic nie byłoby możliwe.

Duch Święty jest niczym matka

Duch Święty, Paraklet, czyni nas dziećmi Boga. „Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który nas uczynił dziećmi Bożymi” – słyszymy w jednym z wprowadzeń do Modlitwy Pańskiej w czasie mszy świętej.

Duch Święty zapewnia nas o tym, wołając w naszych sercach: „Abba, Tato”, przełamując nasz lęk, by w tak intymny sposób zwrócić się do Wszechmocnego Boga. Duch Święty – pełne miłości „macierzyńskie” Oblicze Boga – uczy nas takiej dziecięcej ufności.

W tekstach Ojców Kościoła z V wieku przeczytamy: „Duch Święty jest niczym matka, która uczy dziecko tak długo powtarzać imię Ojca, aż dziecko nauczy się tego imienia, aby je powtarzać nawet, kiedy śpi…”

U Żydów

Zman matan Tora - Czas Nadania Tory

„I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: Podejdź ku Mnie na górę, i zostań tam; a dam ci tablice kamienne z nauką i przykazaniami, które napisałem, aby nauczać ich”. (Szmot 24:12).

Kończy się liczenie Omeru, które trwa 49 dni od drugiego dnia Pesach. 50 dnia, w dzień Pęćdziesiątnicy, a więc po upływie siedmiu tygodni (stąd nazwa "Święto Tygodni") obchodzony jest Szawuot. Te 49 dni wędrówki po wyjściu z Egiptu to czas, który był potrzebny, aby Żydzi mogli przygotować się do przyjęcia Tory i zaakceptowania jej przykazań. Hag Szawout Sameach!