Czy Bóg chce różnorodności? Wspólna Radość Tory 2022

23/10/2022 | Na stronie od 04/10/2022

Logo Polskiej Raday Chrześcijan i Żydów

Spotkanie modlitewne chrześcijan i Żydów

organizowane przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów od 1992

Polska Rada Chrześcijan i Żydów zaprasza

Komentarz żydowski
SYLWIA KĘDZIERSKA-JASIK
Prawniczka po studiach w Polsce, Anglii i Izraelu. Absolwentka judaistyki, tłumaczka.Współautorka filmu dokumentalnego o Żydach z Pułtuska mieszkających w Izraelu „Ledor Vador”. W 2022 r. została przewodniczącą Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.

Komentarz chrześcijański
ks. dr TOMASZ ADAMCZYK
Socjolog, adiunkt w Katedrze Socjologii Kultury, Religii i Partycypacji Społecznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Sekretarz Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem Konferencji Episkopatu Polski. Organizatorwyjazdu polskich księży na seminaria naukowe do Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie.

Świadectwo ŁUKASZ RZEPKA
Teolog, pomysłodawca i koordynator projektu i serii książek„BOŻnica. Biblioteka Ożarowa Żydowskiego”. Drugi tom „Zapisani w księdze” zawiera personalia ponad 2500 Żydów z Ożarowa (woj. świętokrzyskie). Laureat małopolskiej nagrody Amicus Hominum. Pracuje na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.

Czy Bóg chce różnorodności?

1 Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa.
2 A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinears i tam zamieszkali.
3 I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej,
4 rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi».
5 A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie,
6 i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić.
7 Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!» 8 W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta.
9 Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
(Rdz. 11,1-9)

2022-10-22-wieza-babel.jpg

Radość Tory – wspólna radość, wspólna Tora

Stanisław Krajewski 11/10/2007

Simchat Tora – Radość Tory. Takie dosłowne tłumaczenie z hebrajskiego brzmi po polsku trochę niejasno. Może lepiej byłoby powiedzieć: radowanie się Torą. Tak czy inaczej chodzi o kilka odcieni znaczeniowych jednocześnie:

  • radość z Tory, z tego, że jest, że została dana Tora, czyli Pięcioksiąg, Biblia hebrajska, dalsza literatura religijna, jednym słowem – Objawienie, a w ramach niego, naucza żydowska tradycja, nie tylko Dekalog, ale i wszystkie inne przykazania.

(...)

Dzisiaj pragniemy proklamować wspólną „radość Tory” z udziałem i Żydów, i chrześcijan, przede wszystkim oczywiście katolików, bo jesteśmy tu, w katolickim kościele (bardzo dziękujemy gospodarzom za zaproszenie), nie mówiąc już o tym, że jesteśmy w Polsce, która jest – zwłaszcza w obecnej, powojennej fazie swojego istnienia – w przeważającym stopniu katolicka. Oczywiście nasze spotkanie nie jest ani świętem żydowskim, ani świętem katolickim . Jest to unikalna – w skali światowej – uroczystość stworzona przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów.

(...)

To, że spotykamy się w kościele uważam za ważne i pozytywne, choć jest faktem, że wielu Żydom trudno to zaakceptować. Ja sądzę, że oprócz spotkań na gruncie neutralnym, który jest właściwszy dla prowadzenia debat czy tym bardziej negocjacji, potrzebne są też spotkania, w których jedna strona jest gospodarzem a druga gościem. Wtedy bowiem w szczególny sposób można wyrazić szacunek i wolę wspomagania partnerów dialogu w podążaniu ich własną drogą. Takie wspomaganie może mieć charakter edukacyjny, gdy chodzi o wzbogacanie wiedzy (które oczywiście nie może być próbą narzucania swojej teologii drugiej stronie), lub bardziej zasadniczy – egzystencjalny: to, że jesteśmy razem, razem pomimo różnic, razem jako bracia w wierze, jest nie mniej istotne niż wiedza; ba! jest jeszcze ważniejsze, bo umożliwia nastawienie, które prowadzi – czy raczej może prowadzić – do głębokiego dialogu.

Dla nas, ludzi oddanych sprawie dialogu chrześcijańsko-żydowskiego (oraz, warto może doprecyzować, żydowsko-chrześcijańskiego) obecne spotkanie ma być nie tylko wspólną radość, ale też radością „wspólnej Tory”. Zbigniew Nosowski, (...) współprzewodniczący Rady, miał nawet pomysł, by naszą uroczystość nazwać Radość Wspólnej Tory. W związku z tym warto wspomnieć, iż wiele osób nie godzi się z tym, że Tora jest wspólna. Faktycznie, ani ten termin nie jest częścią tradycji chrześcijańskiej, ani jej tekst nie jest rozumiany tak samo, ani nie jest tak samo umiejscowiony w strukturze korpusu pism świętych, ani komentarze zeń wyrosłe nie są tożsame. Jednak wspólnota jest bardzo głęboka: stanowią o niej i podstawowe treści Tory, i kategorie w niej obecne, i wiele fundamentalnych terminów, i wreszcie sam oryginalny tekst hebrajski.

Wspólny jest tekst, wspólne jest tak wiele wyzwań, które stoją przed nami. My, jak zwykle, proponujemy odczytanie fragmentu Tory i dwa komentarze.

Czytaj więcej: