60. rocznica Vaticanum II

Była jasna, październikowa noc. Na placu św. Piotra wiwatował wielotysięczny tłum ze świecami i pochodniami.

Lektura dodatkowa:

• 50-lecie deklaracji soborowej "Nostra aetate" - 2015

Benedykt XVI: II Sobór Watykański był sensowny i konieczny

Najnowszy list Benedykta XVI. Papież-senior napisał w nim co myśli o Soborze Watykańskim II 21/10/2022

W liście czytamy między innymi:
Gdy w styczniu 1946 roku rozpocząłem studia teologiczne, nikt nie myślał o soborze powszechnym. Kiedy papież Jan XXIII ogłosił go, ku zaskoczeniu wszystkich, było wiele wątpliwości co do tego, czy będzie on miał sens, a nawet czy w ogóle możliwe będzie uporządkowanie spostrzeżeń i pytań w całość dokumentów soborowych i w ten sposób nadanie Kościołowi kierunku jego dalszej drogi.

WHY VATICAN II WAS NECESSARY

19/10/2022

by George Weigel 10.19.22

George Weigel is Distinguished Senior Fellow of Washington, D.C.’s Ethics and Public Policy Center, where he holds the William E. Simon Chair in Catholic Studies.

Writing my new book, To Sanctify the World: The Vital Legacy of Vatican II (Basic Books), afforded me the welcome opportunity to dig into the Council’s sixteen texts and the many fine commentaries on them. It also made me ponder why the Council was necessary. That question is often raised today by young Catholics who, unsettled by the excessive ecclesiastical air turbulence over the past decade and generally ill-informed about the pre-conciliar Church, imagine that everything in Catholicism was copacetic until John XXIII made the fatal mistake of summoning an ecumenical council. That, however, was not the view of some quite orthodox Catholic leaders in the decade before Vatican II.

Msgr. Giuseppe De Luca was a stalwart churchman who had drafted the Holy Office decree placing the books of 1947 Nobel Prize-winner André Gide on the Index of Forbidden Books. In 1953, however, he found the atmosphere in the Holy Office, the suprema among curial offices, insufferable. So he vented his frustrations to Msgr. Giovanni Battista Montini (the future Pope Paul VI) in these no-nonsense terms: “In this suffocating atmosphere of unctuous and arrogant imbecility, perhaps a scream—chaotic but Christian—would do some good.”

Then there was the Swiss polymath-theologian Hans Urs von Balthasar. In 1952, he published a small book in German, Razing the Bastions: On the Church in This Age, in which he worried that the great Catholic tradition had become fossilized and had “slipped out of the [Church’s] living center of holiness.” The “great salvage operation” of the Counter-Reformation had been necessary, Balthasar argued, but it was over, and the Church had to get out of its defensive crouch and get on with offering humanity the truth of God in Christ.

In the years immediately after the Council, Joseph Ratzinger (the future Pope Benedict XVI), who was one of the three most influential theologians at Vatican II, knew that the Council’s reception was imperfect and its implementation even more imperfect. Nonetheless, he identified further reasons why Vatican II was necessary and why its teaching was essential for the Church’s life going forward:

(<<<)

Recovering the spirit of Vatican II

Thanks to Pope Francis, disparaging the Second Vatican Council is no longer an acceptable hobby among Catholics 16/10/2022

Source: La Croix

Thanks to Pope Francis, disparaging the Second Vatican Council is no longer an acceptable hobby among Catholics

By Robert Mickens | Vatican City

The remains of Vatican II

Why is the reception of the council still an issue? 12/10/2022

Source: La Croix International

By Massimo Faggioli | United States

Pope Francis has said some interesting things about Vatican II in the last several weeks. On January 11, in a letter to the cardinal prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith accompanying his motu proprio allowing women to become lectors and acolytes, the pope described his decision in terms of the "horizon of renewal traced by the Second Vatican Council" and "in line with the Second Vatican Council." Then came these remarks in his January 29 speech to the national catechetical office of the Italian bishops' conference:

This is the magisterium: the Council is the magisterium of the Church. Either you are with the Church and therefore you follow the Council, and if you do not follow the Council or you interpret it in your own way, as you wish, you are not with the Church. We must be demanding and strict on this point. The Council should not be negotiated in order to have more of these.... No, the Council is as it is. And this problem that we are experiencing, of selectivity with respect to the Council, has been repeated throughout history with other Councils.

Już nie „gaudium et spes”? Kościół w dialogu ze światem po soborze

Źródło: Więź 14 X 2022

Zbigniew Nosowski 14 października 2022

Uzasadnieniem soborowego podejścia do świata nie jest żadna polityczna poprawność czy choćby troska o większą skuteczność ewangelizacji. Taka strategia działania Kościoła to przede wszystkim naśladowanie postawy Boga wobec człowieka.

Tekst pochodzi z książki „Krytyczna wierność. Jakiego katolicyzmu Polacy potrzebują”. Powstał w oparciu o referaty wygłoszone 1 czerwca 2012 r. na Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie oraz 25 listopada 2012 r. w warszawskim kościele św. Marcina na zaproszenie Klubu Inteligencji Katolickiej

60 LAT TEMU ROZPOCZĄŁ SIĘ SOBÓR WATYKAŃSKI II

10/10/2022

Źródło: Tygodnik Powszechny

Edward Augustyn

A kto wie, może kolejny sobór – Watykański III – też się już toczy: w Amazonii, Niemczech...

Była jasna, październikowa noc. Na placu św. Piotra wiwatował wielotysięczny tłum ze świecami i pochodniami. Okna Pałacu Apostolskiego były zamknięte, papież odpoczywał po męczącym dniu. „Dziś powiedziałem już wszystko” – tłumaczył sekretarzowi, ale uległ namowom i wyszedł do zgromadzonych.

„Spójrzcie tam, w górę! Nawet księżyc przyspieszył, by zobaczyć ten spektakl. Wie, że kończymy wielki dzień. Takiego spektaklu nie widziała nawet bazylika św. Piotra, choć liczy cztery wieki. Zachowajmy w sercach wspomnienie tego wieczoru. Gdy wrócicie do domów, do waszych dzieci, przytulcie je i powiedzcie, że to od papieża”.

Wygłoszone spontanicznie „Przemówienie pod księżycem” było jednym z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających papieskich wystąpień. Prostota, zrozumienie i czułość nie należały do cech rozpoznawczych Kościoła. Właśnie zaczęło się to zmieniać.

CZAS NA NOWY SOBÓR?

10/10/2022

Źródło: Tygodnik Powszechny 10.10.2022

A może Watykański II był jednak ostatnim? Chyba żeby pomyśleć o soborze bez hierarchicznej struktury na kształt piramidy.

Czy przed chrztem należy obrzezać kandydata na chrześcijanina, który jeszcze obrzezany nie jest? Nie. Ta oczywista dla nas odpowiedź była przełomową zmianą w pojmowaniu, czym jest chrześcijaństwo dla pierwszego pokolenia uczniów Jezusa. Decyzję podjęto – mówi przekaz Dziejów Apostolskich – na zebraniu, w którym wzięły udział najważniejsze postaci ówczesnego Kościoła (por. Dz 15). Czasami mówi się o tym wydarzeniu jako o tzw. Soborze Jerozolimskim.

Spotkanie świadków
Formuła „tak zwany” wskazuje, że trudno jest porównywać sytuację niewielkich liczbowo pierwszych wspólnot chrześcijańskich do rzeczywistości zinstytucjonalizowanej, największej religii świata, o dwutysiącletniej historii, ogromnym dziedzictwie kulturowym i – bywało – wielkiej politycznej sile. Tym niemniej jest coś w jerozolimskim zgromadzeniu, co pozostaje kluczowe dla chrześcijańskiej perspektywy w poszukiwaniu prawdy i właściwych sposobów duchowej praktyki: przekonanie, że podążanie drogą takich poszukiwań w pojedynkę, albo nawet w jednej wspólnocie, bez uwzględnienia perspektywy innych osób i wspólnot, jest narażone na pomyłkę i trwanie w iluzji. Przekonanie, że dopiero spotkanie z innymi osobami, które – czerpiąc z tego samego źródła – próbują po swojemu, a więc inaczej od nas, zrozumieć ludzką relację do Boga, pozwala na zbliżenie się do lepszej, wspólnej odpowiedzi na najważniejsze pytania życia.