Z przemówienia Jana Pawła II do przedstawicieli społeczności żydowskiej podczas pielgrzymki apostolskiej do Francji Strasburg, 9 października 1988

Polska Rada Chrześcijan i Żydów

Z przemówienia Jana Pawła II do przedstawicieli społeczności żydowskiej

podczas pielgrzymki apostolskiej do Francji Strasburg, 9 października 1988

Panie Wielki Rabinie, Panie Przewodniczący Izraelskiego Konsystorza Północnej Nadrenii, Panie Przewodniczący Społeczności Izraelskiej w Strasburgu, Panowie!

Wasze serdeczne powitanie i duchowa refleksja nad sensem historii, jaką mi przed chwilą ukazaliście, mogą ze swej strony jedynie mnie pobudzić do tego, by życzyć wam pokoju i pomyślności, wam i całej społeczności żydowskiej.

1. Dziękując wam za tak wiele oznak szacunku, chciałbym przedłużyć tę refleksję biorąc za punkt wyjścia biblijny werset zaczerpnięty z proroka Malachiasza, który wyryty został na waszej pięknej Synagodze Pokoju i który zechcieliście wpisać w samo serce waszego powitania: "ha-lo 'Av 'Ehad le - kullanu?" (1 2, 10) - "Czyż wszyscy nie mamy tego samego Ojca?". Oto orędzie wiary i prawdy, które poprzez całą historię niesiecie niesiecie i świadczycie w świetle Słowa i Przymierza Bożego z Abrahamem, Izaakiem, Jakubem oraz całym ich potomstwem. Świadectwo, które doprowadziło aż do męczeństwa, które przeżyło długoletnie ciemności niezrozumienia i strasznej otchłani Szoah.

"Czyż wszyscy nie mamy tego samego Ojca"

2. Po Soborze Watykańskim II, również dzięki pracy Komisji do Spraw Stosunków Religijnych z Judaizmem i Międzynarodowego Katolicko-Żydowskiego Komitetu Lączności poszerzono i nadal poszerza się mocne już podstawy naszych braterskich stosunków i wyciąga wnioski prowadzące do współpracy na wszystkich płaszczyznach. Zachęcam do dialogu żydowsko-chrześcijańskiego szczególnie w tych instytucjach i cieszę się razem z wami z osiągniętych postępów dzięki waszemu uczestnictwu w tym zadaniu, z wzajemnym szacunkiem ożywionym atmosferą modlitwy, nawrócenia, dyspozycyjności w słuchaniu i posłuszeństwie Słowu Bożemu, które nawołuje nas do miłości i przebaczenia.

Zachęcam do dialogu

3. Tak, moim głosem Kościół katolicki, wierny temu, co zadeklarował Sobór Watykański II, uznaje wartość świadectwa religijnego waszego narodu, Ludu Bożego, jak to napisał święty Paweł: "Gdy chodzi o wybranie, są oni - ze względu na praojców - przedmiotem miłości. Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne" (Rz 11, 28-29, cyt. przez Lumen gentium, 16). Chodzi o wybór - jak to przed chwilą powiedzieliście - ze względu na "uświęcenie Imienia", aby służyć całej ludzkości. To powołanie do uświęcenia Imienia wyrażacie w waszej codziennej modlitwie Kaddisz: "Niech będzie uwielbione i uświęcone Twe wielkie Imię!" lub gdy głosicie to słowami Izajasza: "Święty, Święty, Święty Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały!" (Iz 6, 3). W modlitwach radości czy pokuty, które cechują święta Rosz Haszana, Kippur i Sukkot, jakie świętujecie, są dni, w których prosicie wołając do Wiecznego: "Ojcze nasz, Królu nasz, przebacz nam nasze grzechy", "Hoszana" - "Zbaw nas!"

Wartość religijnego świadectwa Żydów

4. Całe Pismo Święte, które czcicie z głęboką pobożnością jako źródło życia, wielbi piękne Imię Boga, Ojca, Skały, która zrodziła jeszuron, "Boga, który cię wydał na świat", jak mówi w swoim kantyku Mojżesz (por. Pwt 32, 18). "Jestem bowiem Ojcem dla Izraela" - mówi Pan przez usta Jeremiasza, który dodaje jeszcze: "Efraim jest moim [synem] pierworodnym" (Jr 31, 9). Izajasz zaś zwraca się do Niego słowami: "Panie, Tyś naszym Ojcem" (Iz 64, 7). Psalmy wychwalają Jego Imię: "Ty jesteś moim Ojcem, Bogiem moim i skałą mojego ocalenia!" (Ps 89, 27). W swym miłosierdziu objawił On również swe Imię przypominające miłość matczyną, wnętrzności matki, która zrodziła syna: "Przeszedł Pan przed oczyma Mojżesza i wołał: Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy!" (Wj 34, 6).

Bóg - ojcem Izraela

5. Właśnie poprzez waszą modlitwę, waszą historię i wasze doświadczenie wiary stale potwierdzacie podstawową jedność Boga, Jego ojcostwo i Jego miłosierdzie w stosunku do każdego mężczyzny i każdej kobiety, tajemnicę Jego planu powszechnego zbawienia i płynące z tego konsekwencje według zasad zapowiedzianych przez proroków, angażując się w realizację sprawiedliwości, pokoju i innych wartości etycznych. [...]

I wszystkich narodów

7. Tak więc cywilizacja europejska zachowuje swe głębokie korzenie u tego żródła wody żywej, którym są księgi święte. Jedyny Bóg objawia się nam jako nasz Ojciec i zaprasza nas poprzez swoje przykazania, abyśmy dobrowolnie odpowiedzieli mu miłością. U progu nowego millenium Kościół głosząc Europie Ewangelię Jezusa Chrystusa odkrywa z radością wspólne wartości, tak chrześcijańskie, jak i żydowskie, poprzez które uważamy siebie za braci i do których odnosi się historia, język, sztuka, kultura ludów i narodów tego kontynentu. [...]

Głosząc Ewangelię Europie Kościół odkrywa z radością wspólne wartości chrześcijańskie i żydowskie