Przy Drzewie Sprawiedliwych

Przy Drzewie Sprawiedliwych wspomnijmy mieszkańców warszawskiego getta, którzy zginęli w czasie Zagłady

Dora Potasznik, córka Chaima - otwockiego szewca, miała 23 lata. Przebywała w getcie warszawskim, skąd przedostała się do rodziny w getcie otwockim. Zginęła wraz z całą rodziną w sierpniu 1942 roku.

Felicja Rogozińska - zmarła w getcie warszawskim. Jej syn - Edward Hipolit Rogoziński, inżynier, absolwent chemii we Lwowie, mieszkał wraz z rodziną w Warszawie. Przebywał w getcie warszawskim. Dokładne miejsce i czas jego śmierci są nie-znane.

Szlomo Peltel lat 46, mieszkał z rodziną na Brzeskiej 11, a w getcie na Leszno 66, i w getcie zmarł z głodu. Jego żona Chana, lat 45, została wywieziona do Treblinki. Syn Chaim, który miał 15 lat, próbował bez powodzenia zdobyć miejsce pracy na placów-ce poza gettem. Wygłodzony, postanowił zgłosić się na Umschlagplatz dobrowolnie. Córka Henia, lat 16, pracowała w kuchni komunalnej Żydowskiej Organizacji Samo-pomocy. Podczas I akcji nie chciała się ukryć, nie wierzyła ostrzeżeniom o zamknięciu kuchni - trafiła z całym zespołem do wagonu.

Szlomo Papirbalt, lat 47, kamasznik, mieszkał na Krochmalnej 14, zmarł w getcie z głodu. Czworo jego dzieci: Chajcię, Abramka lat 11, Cypę lat 6 i Chaima lat 16 wywieziono do Treblinki.

Berek Mitlak lat 58, właściciel sklepu, mieszkał z rodziną przy Gęsiej 79. Wraz z żoną Ruchlą lat 42, i dziećmi: Nuchemem lat 18, Jankielem lat 13, Diną lat 12, Haskielem lat 11, zostali 8 sierpnia 1942 wywiezieni do Treblinki.

Marek i Zofia Lipsztajnowie z córką Julią mieszkali na Świętojerskiej 28; zostali zabrani do Treblinki w blokadzie u szczotkarzy. Nieszczęśliwi Lipsztajnowie marzyli o wyjeździe do Palestyny, gdzie przebywała ich bratowa. Zostawili drugą córeczkę, sześcioletnią Alicję.

Dawid Prywer, przedostał się na aryjską stronę. Zginął w trakcie bombardowania podczas Powstania Warszawskiego 21 września 1944 roku w wieku 42 lat.