U rzymskich katolików: Trzydziesta Pierwsza Niedziela zwykła. Homilia ks. Grzegorza Michalczyka

Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.

Niedziela, 3 listopada 2024

Źródło: Niezbęenik katolika

1. czytanie (Pwt 6, 2-6)

Będziesz miłował Boga z całego serca Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz powiedział do ludu:

«Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom, po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć.

Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.

Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję».

Psalm (Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 47 i 51ab (R.: 2))

Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja

Miłuję Cię, Panie, Mocy moja, Panie, Opoko moja i Twierdzo, mój Wybawicielu.

Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja

Boże, Skało moja, na którą się chronię, Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono. Wzywam Pana, godnego chwały, i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.

Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja

Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka, niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca. Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca.

Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja

2. czytanie (Hbr 7, 23-28)

Nieprzemijające kapłaństwo Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:

Wielu było kapłanów poprzedniego Przymierza, gdyż śmierć nie zezwalała im trwać przy życiu. Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo wciąż żyje, aby się wstawiać za nimi.

Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanawia arcykapłanem Syna doskonałego na wieki.

Ewangelia (Mk 12, 28b-34)

Pierwsze ze wszystkich przykazań Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Niedziela, 3 listopada 2024

Dziś świętujemy...

Św. Marcina de Porres

Urodził się 9 grudnia 1569 roku w Limie. Był nieślubnym dzieckiem Mulatki Anny Valasquez i hiszpańskiego szlachcica Juana de Porres - późniejszego gubernatora Panamy. Marcin przerwał studia medyczne i pracował jako felczer-balwierz.

Mimo sprzeciwu ojca wstąpił do dominikanów, gdzie do końca życia jako brat zakonny prowadził infirmerię (szpitalik zakonny). Opiekował się tam nie tylko chorymi zakonnikami, ale wszystkimi, którzy przychodzili, niezależnie od ich pozycji społecznej i koloru skóry.

Dobroć okazywana chorym, opuszczonym, nieszczęśliwym uczyniła z niego żywą legendę. Spędzał wiele czasu, zwłaszcza w nocy na modlitwie i surowej pokucie. Miał szczególne nabożeństwo do Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.

Otrzymał od Boga wiele łask, między innymi dar czytania w ludzkich sercach i sumieniach. Mistyk. Zmarł 3 listopada 1639 roku. Beatyfikował go Grzegorz XVI (1837), kanonizował Jan XXIII (1962). Patron fryzjerów, pielęgniarek, robotników, szkół.

W ikonografii św. Marcin przedstawiany jest w habicie dominikańskim. Jego atrybuty to: anioł trzymający bicz i łańcuch, koszyk chleba, a obok mysz, krzyż, różaniec.

Biogram zaczerpnięty - z serwisu Ewangelia na co dzień (Alateia)

"Szema Jisrael Adonaj Elohejnu Adonaj Echad"

Źródło: Gmina Wyznaniowa Żydowska w Poznaniu

Werset z Dewarim (Księgi Powtórzonego Prawa): "Słuchaj, Jisraelu - Haszem jest naszym Bogiem, Haszem jest Jedyny" ("Szema Jisrael Adonaj Elohejnu Adonaj Echad") rozpoczyna modlitę Szema, która traktowana jest jako wyznanie wiary. Wypowiedzenie tego wersetu oznacza, iż świadomie potwierdza się jedyność Boga, a także bierze na siebie ol malchut szamaim czyli "jarzmo Królestwa Niebios". Werset ten wypowiada się na głos (prawa dłoń zakrywa wtedy oczy, co ma zapewniać pełną koncentrację na wypowiadanych słowach). Po nim, odczytywany jest szeptem werset "Błogosławione jest Imię Chwały Jego Królestwa na wieki wieków".

Wokół słowa echad narosła pewnego rodzaju kontrowersja. Wynika ona z faktu, że niektórzy przedstawiciele teologii Trójcy Świętej próbują znaleźć potwierdzenie swojej wiary w tekście Tory. W związku z tym przypisują słowu echad taki sens, który obejmowałby "jedność złożoną" (w znaczeniu "jedności składającej się z elementów") i znaczyłby więcej niż "pojedynczość". W hebrajskim istnieją trzy słowa, które wiążą się z tym problemem. Oto one: echad - oznaczające "jeden", jachid - które znaczy "pojedynczy" ("sam") i wreszcie jachad - czyli "razem".

Bóg był jachid (pojedynczy, wyłączny i sam), nim stworzył świat. Teraz, gdy istnieje kosmos i człowiek, który ma wolność wyboru - Bóg jest echad (jeden - ponieważ nic, co istnieje, nie jest Nim - poza Nim samym).

W słowie echad nie chodzi o jedność Boga (choć nikt nie przeczy, że Bóg łączy w sobie w jedno różne cechy: dostojeństwo, chwałę, mądrość itd), ale jego jedyność. Echad oznacza bardzo prostą rzecz: Bóg jest jeden i nie ma innych bogów. To właśnie jest podstawą monoteizmu. Bóg jest także "jednoosobowy" - oczywiście w sensie metaforycznym, ponieważ Bóg nie może być antropomorfizowany. Oznacza to - precyzyjniej - że występuje w jednej "osobie", a nie w więcej, niż jednej. Potwierdza to "13 Zasad Wiary" Majmonidesa. To, że Bóg jest jeden, stanowi absolutnie podstawowy składnik etycznego monoteizmu. Z kilku zasadniczych powodów: tylko tam, gdzie istnieje jeden Bóg, może istnieć jedna moralność. Dwaj bogowie, lub więcej bogów, oznaczają (lub mogą oznaczać) dwa lub więcej systemy moralne, bo bogowie mogą się między sobą różnić w poglądach.

Jeden Bóg i jedna moralność oznaczają również, że ta moralność odnosi się do całej ludzkości. Wynika z tego, że "nie będziesz mordował" znaczy, iż morderstwo jest złem wszędzie i zawsze, a nie tylko w jednej kulturze. Jeden Bóg, który stworzył istotę ludzką - stworzył człowieka wszystkich ras. Tylko wtedy, gdy istnieje jeden Kreator, jeden Ojciec - wszyscy jesteśmy siostrami i braćmi.

Wszyscy ludzie, wszystkich ras zostali stworzeni "według istoty Boga". Tylko wtedy, gdy istnieje jeden Bóg, według istoty którego zostali wykreowani ludzie, życie każdego człowieka jest unikalne i święte. Jeżeli bowiem uznamy, że człowiek nie ma w sobie elementu boskiego, oznacza to, iż jest jedynie wyjątkowo inteligentnym zwierzęciem. A jakie są konsekwencje takiego poglądu? Bardzo wyraźne we współczesnym świecie: silni mogą znacznie łatwiej krzywdzić i nawet mordować słabych, skoro nie mają z nimi żadnego wspólnego i jednocześnie transcendentnego mianownika. /the 614 commandment../