Obecność Zagłady w twórczości polskich artystów
19/04/2023 | Na stronie od 07/07/2024
Andrzej Wróblewski "Rozstrzelanie VIII (surrealistyczne)", 1949, olej na płótnie, 130 x 199 cm, fot. Muzeum Narodowe w Warszawie
Źródło: Culture
Problem możliwości dalszego istnienia i funkcjonowania sztuki, doświadczonym Zagładą Żydów stanowi jeden z kluczowych wątków w myśli zarówno historyczno-artystycznej i filozoficznej.
Wstęp
Problem możliwości dalszego istnienia i funkcjonowania sztuki w świecie zachodnim, doświadczonym w sposób bezprecedensowy Zagładą Żydów europejskich podczas drugiej wojny światowej, stanowi, jak się zdaje, jeden z kluczowych wątków w myśli zarówno historyczno-artystycznej, jak i filozoficznej w drugiej połowie dwudziestego wieku. Wojna była dla polskiego społeczeństwa przeżyciem traumatycznym i jako taka dla wielu artystów, różnych pokoleń, stała się bardzo istotnym elementem procesu poszukiwania tożsamości. W 1947 roku Tadeusz Kantor odnotował:
"Rok przełomowy. Decyzje stają się radykalne. Zniknął wizerunek człowieka uznany dotychczas za jedynie wiarygodny. [...] to czas wojny i 'panów świata' sprawił, że straciłem, jak wielu zaufanie do owego dawnego wizerunku o wspaniale uformowanych kształtach, gatunku wyrosłego ponad wszystkie inne, niższe jakby gatunki."1
Tekst ten poświęcony będzie strategiom reprezentacji Holocaustu w sztukach wizualnych, ze szczególnym uwzględnieniem projektów kilku artystów, które uważam za szczególnie ważne dla tej dyskusji.
Autor: Katarzyna Bojarska.
Z przypisów:
- Cyt. za: Piotr Piotrowski, "Znaczenia modernizmu. W stronę historii sztuki polskiej po 1945 roku", Poznań, 1999, s. 10.
*Opublikowany: Culture, 29 maj 2007 Ostatnia aktualizacja: Culture, 19 kwi 2023