19. edycja Warszawskiego Festiwalu Filmów o Tematyce Żydowskiej „KAMERA DAWIDA”

Źródło: 19. FESTIWAL 2021

Wydarzenie – tak samo jak w ubiegłych latach – będzie trwało 7 dni i jak co roku przygotujemy dla naszych widzów konkurs fabuł i dokumentów oraz liczne sekcje tematyczne. Głównym partnerem festiwalu jest Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Festiwal współfinansowany jest przez M. St. Warszawa. Dziękujemy sponsorom i partnerom festiwalu: SPONSORZY i PARTNERZY FESTIWALU.

Warszawski Festiwal Filmów o Tematyce Żydowskiej „KAMERA DAWIDA” to najstarszy i największy tego typu festiwal w Polsce, a także jeden z pierwszych w Europie i na świecie. Festiwal stanowi przegląd produkcji prezentowanych i nagradzanych na największych międzynarodowych i żydowskich festiwalach filmowych z całego świata.

„KAMERA DAWIDA” to przede wszystkim międzynarodowy konkurs filmów pełno- i krótkometrażowych (fabularnych i dokumentalnych) oraz retrospektywy uznanych mistrzów filmu i prezentacje pozakonkursowych, stałych sekcji filmowych takich jak: PRZEDWOJENNE POLSKIE KINO JIDYSZ, WSPÓŁCZESNE KINO IZRAELSKIE, KINO NIEMIECKIE O TEMATYCE ŻYDOWSKIEJ, FILMOWE PODRÓŻE KULINARNE czy FILMOWISKO DLA DZIECI I MŁODZIEŻY. Filmy kwalifikowane do konkursu głównego to produkcje uznanych twórców, a także debiuty młodych filmowców z Polski i całego świata (m. in. z Izraela, USA, Kanady, Francji, Niemiec, Holandii, Danii, Szwajcarii, Słowacji, Czech, Węgier, Rumunii, Austrii, Wielkiej Brytanii, Ameryki Południowej, Japonii, Rosji czy Australii).

W tym roku festiwal dedykowany jest polskiemu reżyserowi pochodzenia żydowskiego Aleksandrowi Fordowi (Mosze Lifszyc), a retrospektywa jego twórczości będzie ważną częścią programu festiwalowego.

Aleksander Ford zaczynał swoją karierę od filmów krótkometrażowych, ja za jego pierwszy wybitny film uchodzi – obecnie zaginiony Legion ulicy (1932). Kolejne filmy które realizował skupiały się na ambitnej tematyce społecznej: Przebudzenie (1934) oraz Ludzi Wisły (1938).

Najwartościowszym zachowanym filmem Forda z okresu międzywojennego jest Droga młodych / Mir Kumen On (1936), niedopuszczony do rozpowszechniania przez cenzurę dokument o żydowskim sanatorium dziecięcym w podwarszawskim Miedzeszynie. Kolejne produkcje to pierwszy po wojnie dokument poświęcony obozowi zagłady: Majdanek – cmentarzysko Europy (1944).

Aleksander Ford odpowiadał za odbudowę polskiej kinematografii po wojnie, przewodząc w latach 1945–1947 Przedsiębiorstwu Państwowemu „Film Polski”. Jego następny film fabularny, Ulica Graniczna (1948) o zagładzie Żydów w getcie warszawskim, otrzymał Złoty Medal na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Kolejne fabuły Forda, takie jak Piątka z ulicy Barskiej (1953) oraz superprodukcja Krzyżacy (1960).

W 1969 roku, z powodu rozpoczętej rok wcześniej nagonki antysemickiej w Polsce, wyjechał z kraju, a za granicą nie odniósł sukcesów artystycznych. Na emigracji dwukrotnie próbował popełnić samobójstwo, z czego druga próba była niestety udana.