«Z całej wiekowej przeszłości Żydów w Płocku pozostały cztery nagie ściany zniszczonej synagogi»

Źródło: Żydowski Instytut Historyczny

Seminarium online poprowadzi mgr Katarzyna Bogdańska z Instytutu Historii i Archiwistyki UMK.

11 kwietnia 11:00.

• Link do rejestracji.
• Wydarzenie na Facebooku.

Celem wystąpienia będzie przedstawienie losów społeczności żydowskiej w Płocku po II wojnie światowej.

Po zakończeniu wojny Żydzi zaczęli wracać do miasta, w którym zastała ich nowa rzeczywistość. Po dawnym życiu żydowskim nie było praktycznie żadnych śladów. Synagogi zostały zrujnowane, cmentarze doszczętnie zdewastowane, a domy i warsztaty pracy zajęte przez Polaków. Sami powracający byli również w tragicznym stanie. Osamotnieni, schorowani, niemający się gdzie podziać i za co się utrzymać, musieli zacząć wszystko od nowa.

Próbując poprawić swoje położenie, utworzyli Komitet Żydowski, którego głównym celem było przyspieszenie powrotu do normalnego życia. W jego ramach zaczęto tworzyć miejsca pracy oraz instytucje niosące pomoc poszczególnym grupom – dzieciom, ubogim i chorym.

Działalność nie ograniczała się jedynie do wsparcia finansowego i materialnego, ale również kulturalnego. Mimo to część osób nie potrafiła zapomnieć o wydarzeniach wojennych – miasto było dla nich symbolem bólu, cierpienia i tragedii. Te odczucia często były przyczyną emigracji.

Z drugiej strony na podjęcie decyzji o wyjeździe wpływała również ówczesna sytuacja polityczna i brak perspektyw na stworzenie godnych warunków do życia.

Zmniejszająca się liczba Żydów i brak zainteresowania dalszym utrzymywaniem instytucji przez tych, którzy zdecydowali się pozostać, skutkowało zamknięciem oddziału TSKŻ, co przyniosło ostateczny kres życia żydowskiego w mieście.

Katarzyna Bogdańska – absolwentka chemii i historii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od lipca 2021 roku, w ramach Szkoły Doktorskiej Nauk Humanistycznych, Teologicznych i Artystycznych UMK, jest członkinią interdyscyplinarnego zespołu realizującego projekt „Występowanie ekstremalnych zdarzeń pogodowych, klimatycznych i wodnych w Polsce w okresie od XI do XVIII wieku w świetle danych pośrednich”.

Opracowanie zbiorów jest finansowane przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszu EOG oraz przez budżet krajowy